Nog nooit zo veel soep gegeten
Eventjes leek het erop dat onze jaarlijkse activiteit Soep op de Stoep in het water zou vallen. Want het regende. Maar het werd hartstikke gezellig, en superlekker.
Zes giga-pannen vol met verse soep. Dat was het menu deze keer. En natuurlijk moet je elke smaak proeven: groentensoep, pindasoep, twee verschillende pompoensoepen, goulashsoep en tomatensoep. Om van te watertanden.
Sinds een paar jaar doen we dit elk jaar: Soep op de Stoep. We koken een heleboel liters soep, folderen in de buurt ('neem je eigen soepkom mee'), en we zetten de stoep bij onze leefgemeenschap vol met banken, stoelen, houtvuurtjes en natuurlijk de soep.
Maar dit jaar was alles anders. Het regende, echt zo'n vervelende miezerregen. En het was koud, want na twee maanden hittegolven voelde 13 graden bibberkoud.
We keken 's morgens naar buiten en dachten, 'We hebben een probleem.' Het was zulk miezerig weer dat er niemand op straat liep. En dus, zo dachten wij, komt er ook niemand soep eten. En dat terwijl er 39! liter soep was gemaakt.
Toch werd de dag een succes. Misschien wel dankzij het depressieve weer. En we hadden natuurlijk al die folders uitgedeeld. Bovendien hebben onze kinderen een kleine heldendaad verricht. Ze hebben hun skelter versierd met posters van Soep op de Stoep, en zijn ondanks de regen luid klepperend met ijzeren potjes kriskras door het dorp gaan rijden, roepend dat het buiten koud was maar bij Leefgemeenschap Bethanië lekker warm (en dat de soep gratis was).
Vanwege de regen hebben we Soep op de Stoep dit jaar naar binnen verplaatst. Onze grote zaal zat de hele tijd vol met smikkelende en kletsende buurtbewoners.
En er was zo veel soep dat iedereen nog een keer zijn kom kon vullen. En nóg een keer en nóg een keer om het af te leren.
Bijzonder leuk dit jaar was dat er ook mensen uit het dorp waren die soep hebben gekookt. Ze boden spontaan aan om niet alleen een lege soepkom mee te nemen, maar ook een volle pan. Zo willen we als leefgemeenschap onze activiteiten vaker gaan uitvoeren: niet wij voor de mensen in het dorp, maar samen met hen.